دولت سوئیس در اقدامی کم سابقه درخواست ویزا سیاوش سلطانی افشار را برای شرکت در فعالیت های بشردوستانه در ژنو را رد نموده است. دکتر سیاوش سلطانی در این باره آورده است:
گویا برخی کشورهای غربی از پاسخ ملت ایران به دخالت های خارجی و بزرگترین مظهر آن کودتای بیست و هشت مرداد که در قالب انقلاب پنجاه و هفت صرفنظر از نتایج اش متجلی شد، درس نگرفته اند و هنوز هم پروژه #رهبرتراشی را بطور جدی در دستور کار دارند! دولت سوئیس در حالی به آقای #رضا_پهلوی برای شرکت در کنفرانسی مجهول در ژنو، که به دروغ در آن او را رهبر اپوزیسیون ایران خواندند ویزا اعطا نموده، که ویزای بنده را برای حضور در ژنو و رساندن صدای بخش جمهوری خواه اپوزیسیون به جهان را رد کرده است.
این اقدام چه معنای غیر از دخالت صریح در امور داخلی ایرانیان و رهبرتراشی می تواند داشته باشد؟ آیا اگر دولت ایران در امور داخلی سوئیس به این وجه دخالت کند و بخواهد مثلا شاهزاده موناکو را برخلاف اراده مردم سوئیس به پادشاهی سوئیس برساند، مردم آن دیار تحمل خواهند نمود؟ آیا برای کشوری که مدعی پیشرو بودن در مسائل انسان‌دوستانه است، نادیده گرفتن حق تعیین سرنوشت انسان ها عملی متناقض نیست؟ آیا برای کشوری که مدعی داشتن یکی از قوی ترین دموکراسی های دنیاست، حمایت از وارث یک دیکتاتور که در پی بازسازی استبداد خاندان اش است توجیه پذیر است؟
اما ما ملت ایران باید متحدانه به جهانیان بفهمانیم که خواسته ی ما، ایجاد حکومتی دموکراتیک است. باید بفهمانیم که ما خواهان بازگشت دیکتاتوری ای وابسته نیستیم. ما باید واضح بگوییم که ما اجازه نمی دهیم خون جوانان پرپر شده، نیکا، مهسا، سارینا، حدیث، محسن، محمد مهدی، مهرشاد و هزاران جاویدنام دیگر به پای درخت خودکامگی بریزد. ما باید کشورهایی که استانداردهای دوگانه را در دستور کار دارند رسوا کنیم. و در آخر ما باید سرنوشت خودمان را به تنهایی و بدون اتکا به هیچ دولت خارجی ای تعیین کنیم تا برایمان تصمیم سازی نکنند.
