برگزارکنندگان کنفرانس مونیخ بطور کلی در ارزیابی اپوزیسیون ایرانی دچار اشتباه فاحش هستند، چرا که در کنفرانسی که باید جایگاه رهبران سیاسی جهان باشد، اشخاصی مانند رضا پهلوی یا مسیح علینژاد را دعوت می کنند که به هیچ عنوان شایسته حضور به نمایندگی از اپوزیسیون نیستند.
رضا پهلوی که تنها حسن اش، ژن خوب بودنش است و علینژاد هم فقط مجری یک برنامه طنز است که البته نقش محدود رسانه ای هم در مبارزه با حجاب اجباری داشته است. اما آن ها هر دو، نه کاریزما، نه مقبولیت و نه دانش سیاسی مورد نظر رهبری سیاسی را دارا اند. یکی از عمده ترین دلایل شکست ائتلاف جرج واشنگتن و سکته جنبش مهسا نیز، عملکرد این دو نفر بود. بنابراین لازم است در سال های آینده اپوزیسیون بتواند نمایندگانی شایسته را برای حضور ارائه کند، نه اینکه چند سلبریتی سیاسی از طرف ایرانیان نماینده خودخوانده شوند.