سیاوش سلطانی/ همواره درگیری های بین المللی باعث اختلاف در اپوزیسیون می شود. اکثر موضوعات مورد بحث اغلب به ایرانیان ارتباطی ندارد اما جهت گیری های سابق حکومت و یا دیگر جناح های اپوزیسیون موضوع را محل جدال می کند. اخیرا منازعه گفتمانی جدیدی در بین دو جناح مختلف اپوزیسیون در رابطه با بحران های خاورمیانه آغاز شده است و باعث افتراق این دو و برداشته شدن تمرکزشان از روی مبارزه با رژیم گشته است. نظر نگارنده بر این است که ملت ایران باید با اتخاذ استراتژی عدم تعهد، از هرگونه مداخله در معضل جنگ بین #اعراب و #اسرائیل،له یا علیه یکی از طرفین درگیر بپرهیزند.
مناقشه اعراب و اسرائیل از حالت بحران بین المللی انسانی خارج شده و به شکل منازعه ای سیاسی در آمده است. ج.ا مداخله در این بحران را نه به جهت انسان دوستی، بلکه بدلیل مشروعیت بخشیدن به حکومتش دنبال می کند. یعنی اینکه ج.ا با بهره برداری از این موضوع و نشان دادن اینکه خودش تنها راه نجات فلسطینیان است، نیاز به وجودش را توجیه می کند. بخش اعظم مخالفین نیز بدلایل سیاسی بر عدم حمایت از فلسطين پافشاری می کنند. بجهت عدم تعلق ملی ایرانیان به هیچ یک از طرفین درگیری، اپوزیسیون هیچ تعلق عقیدتی ای به آن ها ندارد و صرفا بدلیل هدر رفت منابع ملی در حمایت از فلسطینیان، آن ها را طرد می کند. بدلیل سیاسی شدن موضوع طرفین دیگر صرفا خود قضیه را به سبب جنبه بشردوستی بررسی نمی کنند بلکه جهت گیری های آنان معطوف به گرفتن موضع در برابر دیگری است. از این رو مناقشه بین اعراب و اسرائیل در صحنه سیاسی ایران سیاسی شده و حالتی داخلی به خود گرفته است.
جمهوری اسلامی با استفاده از درگیری اعراب و اسرائیل به اختلاف پراکنی بین اپوزیسیون می پردازد. جمهوری اسلامی که از تفاوت های ایدئولوژیک در بین مخالفین مطلع است، از این مسئله برای ایجاد نقاق در بین آن ها استفاده می کند. این مطلب بدلیل اختلاف شدت تمرکز جریان های مختلف سیاسی بر میزان ملی گرایی یا جهان وطن گرایی، ایجاد می شود. در این میان جریانات چپ گرا بر حمایت از فلسطینیان بدلایل انسان دوستانه و جریانات راست افراطی بر عدم حمایت از فلسطین و حتی بعضا حمایت از اسرائیل بدلیل تمرکز بر مطالبات ملی سخن می گویند. بنابراین این مسئله به وسیله ای برای اختلاف افکنی در اپوزسيون توسط ج.ا تبدیل شده است.
نهایتا اینکه این تنها مشکل اساسی موجود در حیات انسانی نیست. امروزه جهان درگیر مشکلات بسیاری است. این معضلات گسترده است و زمینه های مختلفی را شامل می شود. گرمایش زمین، سلاح های اتمی، از بین رفتن گونه های جانوری و … از جمله آن ها هستند. برخی از این مشکلات بسیاری اساسی تر از بحران کنونی هستند. به طور مثال بحران سلاح های اتمی حیات بشری را مورد تهدید خود قرار می دهد. بنابراین از جهات انسانی هم مسئله اعراب و اسرائیل اساسی ترین بحران جهان حاضر نیست. بسیاری از بحران های جهانی وجود دارد که در مقایسه با بحران خاورمیانه کمتر به آن ها توجه شده است. به طور مثال بحران از بین رفتن گونه های جانوری از بارز ترین آن هاست. از این رو، این بحران را نباید حاد ترین و در اولویت ترین معضل بشری قلمداد کرد.
بنابراین بدلایل سیاسی شدن، افتراق افکنی بین اپوزیسیون و عدم اولویت بین المللی، باید سعی شود که از ورود به ماجرا منازعه اعراب و اسرائیل خودداری شود و موضع گیری ای چه له و چه علیه هر یک از طرفین درگیر اتخاذ نشود.
Https://T.me/siavashsoltani91
